Monday, May 28, 2007

Ου μπλέξεις με το δημόσιο σύστημα υγείας


Το ξέρω ότι ακούγεται κλισέ αλλά τα κλισέ από κάπου βγαίνουν και την προηγούμενη εβδομάδα πήρα μια μικρή γεύση για το πώς δημιουργούνται.
Αποστολή: μια απλή εξέταση αίματος, ούρων, ακτινογραφία θώρακος και μια θεώρηση από παθολόγο.

Δευτέρα: Ξυπνάω κατά τις 8 και μισή, κατεβαίνω με την τσίμπλα στο μάτι να αγοράσω ένα ουροδοχείο από το φαρμακείο. Ετοιμάζομαι, παίρνω τα ούρα αγκαλιά και φτάνω κατά τις 10 στους Παπάδες ένα νοσοκομείο κάπου στα Πατήσια( μετά από παρότρυνση φίλης). Ζητώ να κάνω εξέταση αίματος αλλά μου λέει ότι θα πρέπει να έχω κλίσει ραντεβού από πριν. Ωραία, κλείνω για την επόμενη και μετά κλείνω και για τον παθολόγο την Παρασκευή. Στην συνέχεια πάω στον ακτινολόγο ο οποίος μου λέει ότι μόνο την Παρασκευή μπορεί να την κάνω και ότι από Δευτέρα θα την πάρω. Αποκλείεται μέχρι την Παρασκευή εγώ τα χρειάζομαι.Όσο και αν χαμογέλασα στον ακτινολόγο δεν άλλαξε γνώμη. Και τώρα; Η κυρία στην ρεσεψιόν με συμβουλεύει να πάω στον Παμμακάριστο στη Νέα Ιωνία. Παίρνω το τρένο, κατεβαίνω, πουθενά Παμμακάριστος. Ο Παμμακάριστος βρίσκεται στα κάτω Πατήσια, μας πληροφορεί ο περιπτεράς. Κοντά βρίσκεται η Αγία Όλγα οπότε λέω να δοκιμάσω την τύχη μου εκεί. Τα ίδια, μόνο που εδώ τα μηχανήματα του ακτινολογικού έχουν χαλάσει και η κυρία μας συστήνει ένα ινστιτούτο στην Αβέρωφ που κάτι μου λέει ότι θα την χρυσοπληρώσω την ακτινογραφία. Τελικά παίρνουμε μια λίστα με τα νοσοκομεία που κάνουν τις εξετάσεις αμέσως. Μετά από άκαρπες προσπάθειες στον Ευαγγελισμό ο οποίος έχει λίστα αναμονής για ακτινογραφία καταλήγω ότι με συμφέρει ο Παμμακάριστος καθώς και αμέσως τις κάνει τις εξετάσεις και την ακτινογραφία την παίρνεις στο χέρι.

Τρίτη: Ξυπνάω κατά τις οκτώ και ως συνήθως πρέπει να πάω τουαλέτα. Έλα όμως που δεν έχω κυπελάκι, κατεβαίνω πάλι να αγοράσω αλλά τα πάντα είναι κλειστά. Τζίφος δεν κρατιέμαι, πηγαίνω τουαλέτα. Στην συνέχεια κατεβάζω ένα μπουκάλι νερό με την ελπίδα ότι μέχρι να φύγω θα με ξαναπιάσει αλλά μετά συνειδητοποιώ ότι δεν πρέπει να πιω τίποτα για τις εξετάσεις. Σκατά. Παίρνω τηλέφωνο στο νοσοκομείο να βεβαιωθώ ότι οι εξετάσεις αίματος και ούρων βγαίνουν έγκαιρα και μετά ξαναπέφτω για ύπνο. Θα πάω αύριο.

Τετάρτη: Ξυπνάω ετοιμάζομαι, προετοιμασμένη αυτή τη φορά, και φτάνω στο νοσοκομείο. Γκαντεμιά. Εφημερεύει και τίποτα δεν γίνεται αύριο αν θες μου λένε. Προς στιγμήν απελπίζομαι, ε δεν μπορώ κάθε πρωί να κουβαλάω τα ούρα μου. Μετά σκέφτομαι να πάω πάλι στους Παπάδες μπας λέω μπας καταφέρω να την κάνω αυτήν την εξέταση. Φτάνω, ουρά τα παπουδια για αίμα. Ρωτάω την κυρία στην ρεσεψιόν, με ρωτάει αν έχω ραντεβού απαντώ όχι και μετά λέει το μαγικό καλά περίμενε κάτι θα κάνουμε. Κατάφερε τελικά να με χώσει στην λίστα, ξεφορτώθηκα τα ούρα(τα οποία τα άφηναν χύμα σε ένα ραφακι δίπλα στη πόρτα) και μισή ώρα αργότερα έμπαινα για την εξέταση. Αναγκάστηκαν να με τρυπήσουν και από τα 2 χέρια γιατί η μια φλέβα, αν είναι δυνατόν,δεν έδινε αίμα . Έχοντας πάρει θάρρος ότι όλα τελικά γίνονται είπα να give it a shot και με τον ακτινολόγο. Έκανα πάλι τα γλυκά μάτια αλλά τίποτα αυτός. Την άλλη εβδομάδα κοπελιά (ναι σίγουρα).

Πέμπτη : Έτοιμη για την ακτινογραφία θώρακος και επειδή το είχα μάθει το μάθημα μου, τηλεφώνησα στον Παμμακάριστο να βεβαιωθώ ότι δεν έχει πάλι εφημερία και ότι όλα είναι καλά. Η κοπέλα του ακτινολογικού με καθησύχαζει και μου λέει να πάω. Ετοιμάζομαι, φτάνω, πάω στην ρεσεψιόν, ζητάω το ακτινολογικό, και με αποτελειώνει.
-Χαλάσανε τα μηχανήματα.
-Τι μα πήρα τηλέφωνο στο ακτινολογικό και μου είπανε ότι είναι οκ.
-Η γραμματέας στο είπε, δεν είχε δει ακόμα τον ακτινολόγο, τα μηχανήματα είναι χαλασμένα από χτες το βραδύ.
Και τώρα τι; Μέχρι αύριο πρέπει να την έχω βγάλει. Παίρνω αμπάριζα τηλέφωνο όλα τα νοσοκομεία που ξέρω αλλά τρώω πόρτα. Άλλα έχουν λίστα άλλα απλά δεν κάνουν ακτινογραφίες. Ειδικά η κυρία στον Ερυθρό Σταύρο μου πέταξε ένα πήγαινε στην Αβέρωφ και μου το έκλεισε στα μούτρα. ΑΑΑΑΑΑΑ τα νεύρα μου. Τα παρατάω.

ΥΓ. μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα για τέτοιες εξετάσεις δεν είχα πάει ποτέ σε δημόσιο νοσοκομείο(μονό για να μπω στην σχολή και τότε είχα πάει σε νοσοκομείο της πατρίδας που όπως και να το κάνουμε τα πράγματα είναι πιο απλά στην επαρχία).
Την ακτινογραφία δεν την έκανα ποτέ.

1 comment:

Vany said...

Η αλήθεια είναι ότι άκρη δε θα βγάλεις ,οπότε υπομονή μέχρι να γίνει η δουλειά σου και μετά από δω πάνε κι οι άλλοι.Μη συγχίζεσαι πολύ γιατί είναι όλοι τους χοντρόπετσοι και τζάμπα θα χάσεις το σάλιο σου ό,τι κι αν τους πεις.Καλό βράδυ κούκλα