Wednesday, November 28, 2007

I can't wait to see...

1. Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street



Tim Burton + Johnny Depp + μαύρη κωμωδία + μιούζικαλ. = μετράω μέρες ,ώρες λεπτά, δευτερόλεπτα



2. Cassandra's Dream



Ο Woody Allen έχει μετακομίσει πλέον στο Λονδίνο και για φέτος παραμένει στο ίδιο δραματικό ύφος με το εξαιρετικό Match Point . Μόνο που αυτή τη φορά έχει μαζί του και Colin Farrell,Ewan McGregor, 2 λόγους ακόμα για να παρακολουθήσεις την ταινία. Ειδικά αν είσαι θηλυκό.



3. There will be Blood



Μπορεί ο Paul Thomas Anderson να μην είναι από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες αλλά μια μάτια στο τρειλερ και εγώ έχω ήδη ετοιμαστεί για μια εξαιρετική δραματικό-κοινωνική ταινία με έναν είμαι (σίγουρη) εξαιρετικό Daniel-Day Lewis.



4. Before the Devil Knows You're Dead



Δυο αδέλφια, δυο εξαιρετικοί ηθοποιοί, φτάνουν στο έσχατο σημείο να ληστέψουν το μαγαζί του πατέρα τους. Αλλά φυσικά όλα θα πάνε στραβά. Ο Sidney Lumet επιστρέφει με την δεύτερη πολύ-αναμενόμενη για φέτος δραματική ιστορία που αν μη τι άλλο υπόσχεται μια αξιοπρεπή σκιαγράφηση χαρακτήρων.



5. Elizabeth: The Golden Age



Πάρε το αίμα σου πίσω Cate



6. Be kind Rewind

Το τρειλερ τα λέει όλα. Η ιδέα της ταινίας το λιγότερο ευφάνταστη. Έξυπνη η επιλογή του Jack Black. Ετοιμάζομαι για την κωμωδία της χρονιάς.



7. Shoot 'Em Up

Μπορεί οι κριτικές να το θάβουν αλλά όταν σε μια ταινία έχεις το γόη Clive Owen να κάνει τα απίστευτα , να πηδάει τη Monica Bellucci και τον Paul Giamati σε ρόλο κακού να ξεστομίζει απίστευτες ατάκες τότε σίγουρα θα το διασκεδάσεις μέσα στην αίθουσα.



8. Silent Light

Στην αντίθετη άκρη το Silent Light. Εδώ οι κριτικοί το αποθεώνουν και κάτι η ιστορία κάτι το τρειλερ κάτι το παρελθόν του σκηνοθέτη προετοιμάζομαι για μια συγκινητική, έντονα λυρική ταινία.



9. In Bruges

Κωμωδία αλλά βρετανικά . Δυο πληρωμένοι δολοφόνοι πάνε διακοπές στο Βέλγιο και το χάος, μαζί με τις ατάκες ακολουθεί. Η δεύτερη για φέτος του Colin Farrell( γουστάρω που από μπορεί να μεταπηδάει από αμερικάνικες παραγωγές σε «ντόπιες» όπου μπορεί να χρησιμοποιεί ανενόχλητος την προφορά του.) μαζί με τον εξαιρετικό Brendan Gleeson. Και βέβαια ο «λατρεμένος» Ralph Fiennes που έχει καιρό να εμφανιστεί.



10. Iron Man

Το blockbuster της χρονιάς, ο σούπερ-ήρωας της χρονιάς. Μετά τον Matt Damon,τον Eric Bana και τον Christian Bale οι παραγωγοί πια παίρνουν ρίσκα και δίνουν ρόλους action heroes σε όλο και πιο μη συμβατικούς ηθοποιούς. Εδώ ο Robert Downey Jr δίνει απλά ρέστα. Λατρέψτε τον στο πρώτο μισό του τρειλερ.



EXTRAS

Across the Universe

Το Frida το αγάπησα και η νέα της δουλειά μοιάζει το λιγότερο ενδιαφέρον. Φήμες λένε ότι πλακώθηκε με τους παραγωγούς για την ταινία αλλά θα δείξει κατά πόσο αυτό έκανε ζημιά.



My Blueberry Nights

Διατηρώ επιφυλάξεις. Οι γνώμες διίστανται για το αμερικάνικο πόνημα του Wong Kar Wai. Θα το δω και θα σας πω. Ξινίζω με Norah Jones βέβαια αλλά τι να κάνεις.



I Am Legend

Αυτό το βιβλίο το είχα διαβάσει πριν κάτι χρόνια μισό και θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ. Το είχα φανταστεί στο μυαλό μου πως θα ήταν εάν ήταν ταινία και η αλήθεια είναι ότι δεν μοιάζει όπως εδώ. Και σίγουρα δεν είχε τον Will Smith πρωταγωνιστή.

Friday, November 23, 2007

I hate the world today


Έρχεται μια στιγμή που μια ιστορία από τα παλιά μοιάζει με σφαλιάρα που σε ξυπνάει απότομα. Και πονάει. Νιώθω ότι θέλω να ουρλιάξω, ότι θέλω να κλάψω, θέλω να σπάσω οτιδήποτε υπάρχει γύρω μου. Πάνω από όλα νιώθω ηλίθια. Εγώ που νόμιζα ότι δεν είμαι σαν κάθε «γκόμενα» και δεν πρόκειται να την πατήσω ποτέ. Πάρτα τώρα. Νιώθω ότι ο χρόνος έχει κολλήσει εκεί, θέλω να χαστουκίσω τον «αγγελιοφόρο» που κάθεται απέναντι μου σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Είναι απίστευτο πως 3 γραμμές μπορούν να «γκρεμοτσακίσουν» κάποιον από το βάθρο που εσύ ο ίδιος τον έχεις βάλεις. Πως 3 κουβέντες σου γαμάνε την ψυχολογία, 3 κουβέντες αλλάζουν τον τρόπο που έβλεπες τα πράγματα.


(κι όμως κατά βάθος ελπίζω ότι ακόμα έχω δίκιο)

Thursday, November 8, 2007

Στη στάση...



Στέκομαι σε στάση λεωφορείων κάπου στην Κυψέλη. Περιστοιχίζομαι κυρίως από μετανάστες. Ανάμεσα τους και μια κύρια 40 περίπου χρόνων. Είναι γεματουλα, φοράει φόρμα με την κουκούλα να καλύπτει τα καστανόξανθα μαλλιά της. Έχει γαλανά μάτια και στα χέρια της κρατάει σακούλες. Συμπεραίνω ότι κατάγεται από το ανατολικό μπλοκ. Το τηλέφωνο της χτυπάει. Εκεί που περιμένω να ακούσω μια βαριά σλαβική προφορά ακούω ένα Hello darling με άψογη βρετανική προφορά. Στέκομαι δίπλα της και ακούω σα χάνος. Λατρεύω τη συγκεκριμένη προφορά(περισσότερο βέβαια γουστάρω την σκοτσέζικη-ιρλανδική) και έτσι ακούω με περιέργεια τι λέει στο τηλέφωνο. Ι thought I could fucking cry in there… It was that simple…So me your ID please….How can’t u see that…fucking toad (κάπως έτσι νομίζω ότι γράφεται). Η καημένη από ότι κατάλαβα είχε έρθει αντιμέτωπη με την γραφειοκρατία και της είχαν σπάσει τα νεύρα. Το λεωφορείο φτάνει. Μπαίνει. I am going home now Pauline. I’m going to have a beer…..Οι πόρτες κλείνουν.

Tuesday, November 6, 2007

I'm in love with myself


Πρέπει να αγαπάει πολύ τον εαυτό της η δεσποινίς Kelli Connell για να φωτογραφίζεται εις διπλούν .


Χρησιμοποιεί Photoshop και αλλάζοντας ρόλους άλλοτε ποζάρει σαν ένα ζευγάρι φίλων και άλλοτε σαν ερωτικό ζευγάρι είτε ετεροφυλόφιλο είτε ομοφυλόφιλο.







Η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και κρυφά όλοι μας θα θέλαμε να δούμε τον εαυτό μας να φιλιέται μαζί μας.



Θέλω και εγώ.

Monday, November 5, 2007

Λόγος Αποφοίτησης



Είμαι 21 και έχω ήδη ένα πτυχίο στα χέρια μου. Εδώ και ένα μήνα είμαι φοιτήτρια μεταπτυχιακού. Όμως νιώθω ότι είμαι 18 και τώρα θα πάω πανεπιστήμιο. Τα περίφημα φοιτητικά χρόνια πέρασαν και εγώ νιώθω λες και δεν άλλαξε τίποτα. Βασικά θα ήθελα να ήταν πάλι 2003 και να ξανάρχιζα από την αρχή. Θα άλλαζα πολλά. Όσο και αν φαίνεται αστείο εγώ πέρασα την εφηβεία μου μετά τα 18-19(μη σου πω ακόμη την περνάω). Την «κατάλληλη» εποχή ήμουν απλά ένα ρομποτακι που διάβαζε για να περάσει στη σχολή που ήθελε. Το μυαλό εκεί. Όταν με το καλό έγινα και επίσημα φοιτήτρια το μυαλό «ξέφυγε». Τα φοιτητικά χρόνια τα φανταζόμουν διαφορετικά από ότι ήταν. Στο μυαλό μου είχα σχηματίσει μια εικόνα που αποτελούνταν από πολλά ξενύχτια, βόλτες, ταξίδια, φίλους, έρωτες, μεθύσια, πλάκες και άλλα σχετικά. Η αλήθεια είναι ότι λίγο από όλα είχα αλλά δε μπορώ να θεωρούμαι φοιτήτρια όταν έχω μεθύσει μόνο δυο φορές και θα πρέπει να παρακαλέσω για να βγούμε σαν άνθρωποι με τους φίλους μέχρι το πρωί. Όλα αυτά βέβαια δείχνουν να αλλάζουν στο μεταπτυχιακό. Κάτι είναι και αυτό. Η μόνη περίοδος που πραγματικά έζησα σαν φοιτήτρια ήταν οι 4 μήνες στη παγωμένη Σουηδία ως φοιτήτρια Erasmus. Τουλάχιστον για αυτό είμαι ευγνώμων