The Fountain
Η καλύτερη ταινία που είδα φέτος. Τελεία και παύλα. Ο Darren Aronofsky έκανε πάλι το θαύμα του. Χειρίζεται με επιδεξιότητα το μεταφυσικό θέμα της ταινίας και μεταπηδάει από την μια ιστορία στην άλλη χωρίς να ξενίζει τους θεατές. Εμένα με κέρδισε πάντως από τα πρώτα λεπτά. Μεγάλο ρόλο σε αυτό βέβαια έπαιξε και η καταπληκτική μουσική ( απαραίτητη η αγορά του soundtrack). Δείτε την οπωσδήποτε.
Marie Antoinette
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η ταινία έφαγε τόσο θάψιμο. Η Sofia Coppola κινηματογραφεί το πορτρέτο της έφηβης βασίλισσας και δεν επιλέγει να κάνει άλλη μια ιστορική «βαρετή» ταινία. Δημιουργεί ένα χρωματιστό συμπάν χάρμα οφθαλμών, αρχίζοντας από τα κοστούμια (δικαιωματικά το Οscar) και συνεχίζοντας με τα σκηνικά, τα φαγητά και τα τοπία. Απολαύστε την….
Art School Confidential
Αν ο σκηνοθέτης είχε προσπαθήσει να κριτικάρει περισσότερο την κατάσταση που επικρατεί στις ανάλογες σχολές και την ψευτοκουλτουρα που πουλάνε πολλοί «ειδικοί» του χώρου δεν θα κατέληγε να κάνει άλλη μια εφηβική ταινία του σωρού.
The science of sleep
Μια ωραία βόλτα στο συμπάν του Michel Gondry αλλά από κάποιο σημείο κει μετά η άρνηση του ηρώα να «ξυπνήσει» σε κουράζει. Εξαιρετικός ο Gael García Bernal.
Μια θέση στην κατηγορία nothing special(προβλέψιμο) κερδίζουν οι The Wind That Shakes the Barley, The Holiday, Running with Scissors και The number 23.
Three extremes
Τελικά δε πάνε καλά οι Ασιάτες. 3 σκηνοθέτες «ειδικοί» στο είδος σκηνοθετούνε από μια μεσαίου μήκους ο καθένας με κοινή θεματολογία το παράλογο. Στο πρώτο μέρος αηδιάζεις(αφού είναι η μονή ταινία που με έκανε να ξεχάσω να φάω τα Oreo μπισκότα μου) στο δεύτερο «κάπου το έχεις ξαναδεί» και στο τρίτο μπερδεύεσαι. Διαλέγεις και παίρνεις. Προσωπικά μου άρεσε το τρίτο.
Curse of the Golden Flower
Η πώς να χάσεις δυο πολύτιμες ώρες.
No comments:
Post a Comment