Οι ταινίες του φεστιβαλ

XXY


Ερμαφρόδιτη κοπέλα, μπαίνει στην εφηβεία και έρχεται αντιμέτωπη με το ερώτημα: θηλυκό η αρσενικό; Μπορεί σε πρώτο επίπεδο να αφορά την εξερεύνηση της σεξουαλικής ταυτότητας σε δεύτερο αφορά την εξερεύνηση του ίδιου του εαυτού της πρωταγωνίστριας. Αξιοπρεπώς σκηνοθετημένη με τουλάχιστον μια σκηνή που θα την θυμάσαι για καιρό. Προσωπικά δεν κατάλαβα γιατί έφυγε με το βραβείο από τις Νύχτες. Δεν ήταν άσχημη αλλά είμαι σίγουρη ότι υπήρχαν άλλες καλύτερες στο διαγωνιστικο.

Chased by dreams


Η μόνη ταινία από το αφιέρωμα στον ινδό κινηματογραφιστή Buddhadev Dasgupta που είδα. Και ναι το σινεμά της Ινδίας δεν είναι μόνο Bollywood. Μια γλυκόπικρη ταινία που κινείται ανάμεσα στον λυρισμό και στον μελοδραματισμό. Μια εμφανής τάση προς το δεύτερο κατά το δεύτερο μισό της ταινίας είναι και αυτό που αφαιρεί πόντους τελικά από την ταινία

Lola Montès


Από τις πιο πολυδιαφημισμένες ταινίες του φεστιβάλ με αποτέλεσμα να είναι γεμάτη η αίθουσα. Το αριστούργημα του Max Ophüls κατά τους κριτικούς του Σινεμά. Κατά τη γνώμη μου μια αρκετά καλή ταινία, ελαφρώς βαρετή, με καλύτερο δεύτερο μέρος από το πρώτο. Πάντως από ότι κατάλαβα σε πολλούς δεν άρεσε.


Waitress


Η feel-good ταινία της χρονιάς ή αλλιώς η φετινή Μις Ηλιαχτίδα. Μια σερβιτόρα που φτιάχνει καταπληκτικές πίτες και μεταφράζει κάθε συναίσθημα και σε μια νέα συνταγή. Θέλει απεγνωσμένα να ξεφύγει από τον ηλίθιο σύζυγο της και την βαρετή ζωή της μέχρι που μένει έγκυος και ερωτεύεται τον γυναικολόγο της. Από τις καλύτερες που είδα στο φεστιβάλ. Αστείες ατάκες και καταστάσεις που σίγουρα θα σας φτιάξουν την διάθεση και θα σας κάνουν να χαμογελάτε σε όλη την διάρκεια της ταινίας. Τι και αν το τέλος ήταν αρκετά ¨ζαχαρωμένο¨ ,το συγχωρούμε.


Μυστική Προβολή:
3 δυσεύρετες ταινίες του Todd Haynes.

Assassins: A Film Concerning Rimbaud
Ο εικοσάχρονος τότε Todd Haynes μάζεψε την παρέα του και γυρίσανε μια αναρχική εκδοχή της σχέσης του Rimbaud με τον Paul Verlaine. Μετά από αυτό πολλοί την κάνανε από την αίθουσα και έτσι χάσανε το καλύτερο.

Superstar: The Karen Carpenter Story
Η ιστορία της Κaren Carpenter γυρισμένη με κούκλες Barbie. Εξαιρετική η ιδέα του να χρησιμοποιήσει τις κούκλες ως απεικόνιση της τέλειας ψεύτικης εικόνας που οι Carpenters δείχνανε στο κοινό τους και της εικόνας που η Κaren προσπαθούσε απελπισμένα να γίνει.

Dottie Gets Spanked
Η πιο πρόσφατη και γυρισμένη για την τηλεόραση μικρού μήκους με κεντρικό ήρωα ένα οκτάχρονο αγοράκι που βλέπει φανατικά ένα γυναικείο χιουμοριστικό show και αναπτύσσει μια μικρή έμμονη με το ξύλο ή αλλιώς spanking προφανώς λόγω του ότι οι δικοί του ποτέ δεν σηκώνουν χέρι πάνω του.

La Zona

Από τις καλύτερες που είδα στο φεστιβάλ και η οποία έφυγε με το βραβείο σεναρίου.
Όταν 3 μικροκακοποιοί εισβάλουν σε μια απομονωμένη από τις φτωχογειτονιές κλειστή κοινωνία προνομιούχων και σκοτώνουν ένα από τα μέλη της τότε αυτοί ως αντίποινα θα εξαπολύσουν ένα αδυσώπητο κυνηγητό για να αποδώσουν δικαιοσύνη. Θα τα καταφέρει να σας συγκινήσει και να σας εξοργίσει, κάτι που συνήθως συμβαίνει με τις ταινίες του Trier.


The Reckless Moment


Η δεύτερη του Max Ophüls που παρακολούθησα στα πλαίσια του φεστιβάλ. Μου άρεσε περισσότερο από τη προηγούμενη. Μια μητέρα θα κάνει τα πάντα για να σώσει την κόρη της εξαιτίας μιας λάθος στιγμής. Μελόδραμα με νουαρ ατμόσφαιρα. Αν δε κάνω λάθος στην ταινία έπαιζε και η «φωνή» του κακού εργοστασιάρχη από τους Simpsons. Πάντως πιστεύω ότι το αριστούργημα του Max Ophüls είναι το Letter from an Unknown Woman αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να τη δω.

Heima


Το λάτρεψα το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ. Μπορεί οι Sigur Ros να μην είναι το αγαπημένο μου συγκρότημα και ένα live τους να φαντάζει βαρετό, η συγκεκριμένη ταινία κάθε άλλο παρά βαρετή είναι. Η κάμερα ακολουθεί το συγκρότημα στην τελευταία περιοδεία τους στην ενδοχώρα της Ισλανδίας. Και τη περιοδεία. Τα μέλη αποφάσισαν να δώσουν δωρεάν συναυλίες σε διάφορα χωριά και περιοχές ανεξάρτητα από την προσέλευση του κόσμου. Από μικρά καφέ, σπηλιές, εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, ξέφωτα, βράχια και πλατείες τους ακολουθούμε σε μια περιπλάνηση εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς. Πάνω από όλα όμως αυτή η ταινία είναι για την Ισλανδία και τους ανθρώπους της.

Magdalena Viraga


ΜΑΚΡΙΑ…Τις ταινίες της Μενκες τις ακολουθούσε μια αρνητική κριτική και με αυτή τη ταινία αντιλήφθηκα γιατί. Μια από τις χειρότερες που έχω δει. Είναι μια πόρνη η οποία πηδιέται συνέχεια με κάτι τύπους και στο ενδιάμεσο λέει κάτι ασυναρτησίες με μια άλλη συνάδελφο της. Κάπου παίζει και ένα έγκλημα και μια γυμνή, τρέχα γύρευε, γενικά παίζει με τα νεύρα σου και τις αντοχές.

This is england


Στην Αγγλία της Θάτσερ ένας πιτσιρικάς που δεν έχει φίλους μπλέκει με μια ομάδα skinheads προσπαθώντας έτσι να δικαιώσει τη μνήμη του πατέρα του. Μια ταινία για την παραπλάνηση, τον φανατισμό και τα τραύματα ενός λαού μιας ολόκληρης εποχής. Μπορεί ο σκηνοθέτης να μη παίρνει θέση φανερά, εμμέσως πλην σαφώς όμως το κάνει.

I'm Not There


Η ταινία λήξης. Ε Ξ Α Ι Ρ Ε Τ Ι Κ Η Δε κάνω πλάκα, μπορεί το ενενήντα τις εκατό να την έβριζε όταν βγήκε από την αίθουσα εγώ όμως έχω την άκρως αντίθετη γνώμη. Τις ικανότητες του ο Todd Haynes όταν αναλαμβάνει ένα μουσικό θέμα τις είχε δείξει από το Velvet Goldmine όπου απέδωσε την μουσική μιας ολόκληρης γενιάς ως ένα αστραφτερό παραμύθι. Στο I’m not there παρουσιάζει όλες τις περσόνες που ο Dylan κατά καιρούς «υποδύθηκε» και επηρεάστηκε από. Στις παράλληλες ιστορίες που ξεδιπλώνονται έχει προσθέσει στοιχεία από ταινίες ήρωες, βιβλία, φράσεις και εικόνες που επηρέασαν και διαμόρφωσαν την προσωπικότητα του. 6 διαφορετικοί ηθοποιοί τον υποδύονται σε διαφορετικές φάσεις της ζωής του με την παράσταση φυσικά να κλέβει η Cate Blanchett, που αν δεν της δώσουν το Όσκαρ θα κατέβω να διαδηλώσω στην Ομόνοια. Μια από τις ταινίες της χρονιάς.