Ποιος Νονός και μαλακίες. Αυτό είναι το αριστούργημα του Κόπολα. Μια ταινία που αξίζει που βρίσκεται στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Το ταξίδι των στρατιωτικών κατά μήκος του ποταμού δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια βουτιά στην φρίκη και την παράνοια του πολέμου. Παρακολουθώντας την ταινία ένιωθα ότι είχα πάρει χάπια ξαπλωμένη στο καναπέ να κοιτάζω την οθόνη χωρίς να μπορώ να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω της. Σαν να ήμουν και εγώ σε αυτή τη βάρκα θεατής αυτού του θεάτρου παραλόγου.
Black Snake Moan
Η Christina Ricci έχασε το μισό της βάρος για να κερδίσει το συγκεκριμένο ρόλο. Παίζει ένα νυμφίδιο που πηδάει ότι βρει και σαν «πειρασμός» πέφτει στο κατώφλι του θεοσεβούμενου Samuel Jackson ο οποίος θα το θεωρήσει πρόκληση από το θεό να την φέρει στο ίσιο δρόμο. Η Ricci περιφέρεται σε όλη την ταινία με ένα σώβρακο και μια ξεχειλωμένη μπλούζα αλυσοδεμένη στο καλοριφέρ. Όσοι πιστοί προσέλθετε.
The innocents
Αν και ανήκει στην ίδια κατηγορία με το The Haunting αυτό εδώ το «gothic» ψυχολογικό θρίλερ με κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Από το ανατριχιαστικό νανούρισμα των τίτλων αρχής. Έχει όλα τα στοιχεία για να μείνει χαραγμένο στη μνήμη σας. Μια συνεσταλμένη νταντά, ένα επιβλητικό κτίριο, 2 πονηρά πιτσιρίκια, απομόνωση, σκιές, αχανής κήποι και ένα,δυο πνεύματα(;).
Bug
Ένας συνεσταλμένος νεαρός τα φτιάχνει με μια πρώην κακοποιημένη γυναίκα και μετακομίζει στο μικρό διαμέρισμα της. Ο φαινομενικά αγαθός νεαρός κρύβει μια πραγματική τρέλα η οποία δεν αργεί να μεταδοθεί σαν «μικρόβιο» και στην συμβία του. Ο William Friedkin επιλέγει αυτό το θεατρικό για την επιστροφή του στην μεγάλη οθόνη και συνθέτει ένα κλειστοφοβικό ψυχολογικό θρίλερ. Η Ashley Judd και ο Michael Shannon στους πρωταγωνιστικούς ρόλους δίνουν δυο «παρανοϊκά» καλές ερμηνείες.
Juno
Ας ήταν όλα τα δεκαεξάχρονα τόσο έξυπνα και ετοιμόλογα.
Kontroll
Ταινία ουγγρικής παραγωγής του 2003 από έναν αμερικανό ουγγρικής καταγωγής. Θυμηθείτε με αυτή η ταινία είναι το νέο Donnie Darco. Πέρασε απαρατήρητη αλλά έχει κερδίσει φανατικό κοινό ανάμεσα στους σινεφιλ που την ανακάλυψαν στα ράφια.
Το σκηνικό είναι το υπόγειο μετρό της ουγγρικής πρωτεύουσας, ήρωες οι ελεγκτές ( που από αυτά που τραβάνε κερδίζουν τη κατανόηση σας ). Επικίνδυνα στοιχήματα, τρέξιμο, κουλά αστεία και ένας ψυχοπαθής που σπρώχνει κόσμο στις ράγες. Μπορεί το τέλος να είναι αναμενόμενο αλλά ο σκηνοθέτης έχει καταφέρει να πριν από αυτό να παραδώσει ένα αξιόλογο, ολοκληρωμένο από όλες τις απόψεις ντεμπούτο. Και φυσικά αμέσως μετά κατεβάζετε το soundtrack.
Salò o le 120 giornate di Sodoma
Γενικά μου αρέσουν οι ταινίες με μια δόση διαστροφής, με twisted χαρακτήρες αλλά αυτή εδώ είναι τόσο δύσκολο να την παρακολουθήσεις. 4 σαδιστές που αντιπροσωπεύουν τις 4 εξουσίες μαζεύουν ένα τσούρμο αγόρια και κορίτσια σε μια βίλα με σκοπό να ικανοποιήσουν τις πιο νοσηρές τους επιθυμίες. Σαδισμός, αίμα, βιασμοί, βασανιστήρια, εξευτελισμός και σκατά. Η ταινία είναι αλληγορία για τον φασισμό και τη σκοτεινή πλευρά που κάθε άνθρωπος έχει. Είναι μια ταινία από αυτές που δε ξέρεις εάν αυτό που είδες είναι αριστούργημα ή μαλακία. Εγώ απλά πιστεύω ότι δεν έχει λόγο ύπαρξης. Όλοι ξέρουμε τι εστί φασισμός και για τι είναι ικανός ο άνθρωπος . Ειδικά σήμερα ότι δείχνει αυτή η ταινία τα έχουμε δει σε τόσες άλλες. Απλά δε νομίζω ότι υπάρχει νόημα να βλέπεις ένα μάτσο σάτυρους να τρώνε σκατά για γεύμα.
No comments:
Post a Comment