Inspiring and moving

Sand Animation with soundtrack. A talended artist named Kseniya Simonova draws in sand according to the music.

abandoned places

Ένα από τα όνειρα μου είναι να βρω ένα εγκαταλειμμένο κτίριο και να το εξερευνήσω. Να περπατήσω στους διαδρόμους, να ανέβω σκαλιά, να χαθώ στο υπόγειο, να εξετάσω τα πεταμένα αντικείμενα και να ανακαλύψω μικρούς θησαυρούς. Πάντα μου άρεσε η ιδέα της απόλυτης ελευθερίας μέσα σε έναν άδειο χώρο. Μπορεί ακόμα να ονειρεύομαι αλλά ο Henk van Rensbergen, ένας βέλγος πιλότος, το έχει κάνει δεύτερο επάγγελμα. Με μια μηχανή γυρίζει το κόσμο και φωτογραφίζει εγκαταλειμμένα κτίρια, εργοστάσια, σπίτια, γραφεία, νοσοκομεία. Περνά ώρες ανακαλύπτοντας τα. Μπορεί να έχει φοβηθεί, να έχει κινδυνέψει η σωματική του ακεραιότητα, συλληφθεί κάμποσες φορές αλλά αυτός ακόμα συνεχίζει. Εγώ από την άλλη ακόμα και με ένα κτίριο θα ήμουν ευχαριστημένη.

Έβλεπα τις προάλλες το Taken με τον Liam Neeson σε ρόλο εκδικητή πατέρα που κάνει τα πάντα για να βρει την κόρη του. Με έκανε να σκεφτώ ότι τώρα τελευταία το Hollywood εμπιστεύεται ρόλους δράσης, που κανονικά θα ανήκαν σε κάνα Bruce Willis και Vin Diesel, σε καταξιωμένους ηθοποιούς που δεν έχουν κάνει κάτι παρόμοιο. Η αρχή έγινε με τον Matt Damon και τις περιπέτειες του Bourne. Παρά τις αμφιβολίες ήταν εξαιρετικός στο ρολό του υποπράκτορα.



Μετά πήρε σειρά ο Christian Bale που φόρεσε με επιτυχία την στολή του Batman και αφού γλυκάθηκε ανέλαβε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο νέο Terminator.




Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο Robert Downey Jr. που παρόλο τα τελευταία χρόνια διατηρούσε μικρούς χαρακτηριστικούς ρόλους τα studio τον εμπιστεύτηκαν ως Iron Man.



Μπορεί οι Eric Bana και Edward Norton να απέτυχαν σαν Hulk αλλά η επιλογή και μόνο δείχνει ότι τώρα πια τέτοιοι ρόλοι δεν προορίζονται για ηθοποιούς με αμφιλεγόμενο ταλέντο και δυνατά μπράτσα. Θα φανταζόσασταν εσείς ποτέ των Jake Gyllenhaal ως Prince of Persia;

2 hours behind

Ζω και υπάρχω. Ξεχάστηκα μόνο λιγάκι. Έχω να γράψω εδω και μήνες και παίζει να μην έχει μείνει άνθρωπος που να τσεκάρει αυτό το blog. Αλλά επιστρέφω δριμύτερη. Απλά τώρα θα σας γράφω από ένα δωματιάκι στα δυτικά του Λονδίνου. Για δουλειά το πήγαινα για σπουδές μου βγήκε. Αλλά είμαι εδώ που είμαι και σκοπεύω να το εκμεταλλευτώ δεόντως. Τις τελευταίες μέρες εγκαταστάθηκα στο νέο «σπίτι» μου, απέκτησα νέους φίλους, ψώνισα φαγητό από τα Marks & Spencer, έκανα μια πρώτη σύντομη βόλτα στο κέντρο του Λονδίνου ( πολύς κόσμος ), τρόμαξα σε χαζά εκθέματα, δοκίμασα fish and chips, χάζεψα τα γλυκά / snack / λόγους να γίνεις διπλάσιος, δοκίμασα χορό, πιάστηκα στο δεκάλεπτο, μπήκα σε ομάδα με μια παντρεμένη Ιρανή και μια μαμά από τη Σαουδική Αραβία, έκανα πατίνια, έπεσα και απήλαυσα τον ήλιο της Αγγλίας (χωρίς πλακά).